Borys Dmitriewski – Bohater Związku Radzieckiego

Starszy lejtnant gwardii, dowódca kompani 3 Brygady Pancernej Gwardii, 3 Kotielnikowskiego Korpusu Pancernego, 2 Biełoruskiego Frontu. Urodzony 3 maja 1922 roku w Moskwie. W walkach o “Nojsztad” 11 marca 1945 roku jego czołg został trafiony w wieżę, ciężko ranny Dmitriewski zmarł w drodze do szpitala. Tytuł Bohatera ZSRR został przyznany mu pośmiertnie 29 czerwca 1945 roku. I tu dziwna sprawa, Rosjanie wykazują go jako pochowanego w Lęborku, możliwe że tam był pochowany w czasie wojny a teraz spoczywa w Wejherowie. Borys Nikołajewicz Dmitriewski powołany do wojska został z chwilą napadu Niemiec na ZSRR. Skierowany został do szkoły wojsk pancernych którą ukończył w 1942 roku. Od 1943 członek KPZR (Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego).

Jako d-ca plutonu, później kompanii brał udział w walkach:
– o Połtawę, gdzie jego oddział zniszczył 5 dział, 3 samochody, 100 faszystów i zdobył 7 moździerzy za co otrzymał Order Czerwonego Sztandaru,
– Mińsk – Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia,
– Wilno – Order Czerwonej Gwiazdy,
– Wschodnie Prusy.

25 lutego 1945 roku w rejonie Biszofswalde w rejonie Gdańska zniszczył (jego rota) 8 dział, 2 czołgi i do 100 hitlerowców. Później działał na południe od jeziora Elzenau, tam jego czołg wjechał na pozycje artylerii niemieckiej i zniszczył 4 działa, 8 ciężarówek i 80 żołnierzy wroga. Ścigając wycofującego się nieprzyjaciela jego kompania zniszczyła jeszcze 70 samochodów, 200 wozów konnych, 150 żołnierzy i bez wsparcia własnej artylerii wdarła się na 50 km w obronę przeciwnika. 1 marca kompania Dmitriewskiego zdobyła stację kolejową Szjuben-Canow, zniszczono 3 działa, 8 ciężarówek i 80 żołnierzy. Zdobyto 4 pociągi wyładowane sprzętem wojskowym. 10 marca w składzie jednego z batalionów brygady, kompania Dmitriewskiego nacierała w stronę Lauenburga. Ze wzgórza 11.39 (w Pogorzelicach) kolumna ostrzelana została przez niemieckie działa. Pierwszy w kolumnie czołg został trafiony i zapalił się. W szyku kolumny nacierał czołg dowódcy brygady, który także został ostrzelany. Pod huraganowym ogniem nieprzyjaciela Dmitriewski zasłonił swoim czołgiem maszynę dowódcy i odholował ją w bezpieczne miejsce (jedno ze źródeł mówi, że to wtedy został śmiertelnie ranny). Po godzinie Dmitriewski poprowadził następny atak i rozgromił zmotoryzowaną kolumnę wroga składającą się z 200 maszyn (czołgi, działa samobieżne, ciężarówki). Zginął tak jak pisałem wcześniej 11 marca (tak podaje drugie źródło). Za te wyczyny odznaczony został Orderem Lenina. Tytuł Bohatera ZSRR otrzymał za wzorowe wykonywanie zadań dowódcy i wykazanie się przy tym odwagą i bohaterstwem. Do niedawna jego imię nosiła jedna z ulic w Moskwie.

Do dzisiaj w Naszej miejscowości usytuowany jest pomnik wzniesiony na cześć poległych podczas tej potyczki żołnierzy radzieckich.

Lęborskie Bractwo Historyczne uzyskało kserokopię unikatowego wojennego raportu 3 Mińskiej Brygady Pancernej Gwardii Armii Czerwonej.

Jednostka ta działała na linii Sławno, Słupsk, Lębork, Wejherowo, Wielki Kack. Decyzją władz ZSRR dokumenty tego typu odtajniono po 50 latach. Pisany na rozklekotanej frontowej maszynie dokument potwierdza fakt dwudniowych zmagań tej brygady w walkach o Pogorzelice. Opisuje również bezkrwawe zajęcie Lęborka oraz walki w rejonie Strzebielina, Bolszewa i Wielkiego Kacka.

W dniach 19-21 września 2007 roku Lębork odwiedziła grupa moskwiczan, której zadaniem było udokumentowanie śladów wojennych losów Borysa Dmitriewskiego – wówczas niespełna 23 letniego mężczyzny. Historia tegoż czołgisty jest na tyle frapująca, że merostwo Moskwy zleciło Tatianie Donskej, czołowej reżyser Rosji, nakręcenie filmu dokumentalnego. W jej ekipie filmowej znaleźli się Liliana Siewierlistowa pracownik Archiwum Głównego Moskwy i Zachar Rabinowicz pracownik naukowy Muzeum Armii Czerwonej.